Hans Genet

Hans Genet (1944-1989) is een belangrijke persoon geweest in de ontwikkeling van de endodontologie in Nederland en van de NVvE in het bijzonder. Oudere leden van onze vereniging hebben hem nog gekend, maar voor veel jongeren onder ons is hij een onbekende. Waarom eert de NVvE deze man met een lezing die zijn naam draagt?

Hans Genet was een goede en geliefde tandarts met een uitgesproken voorliefde voor de endodontologie. Als parttime staflid van de Universiteit van Amsterdam (later ACTA) was hij een enthousiaste docent die honderden studenten de ogen heeft geopend voor een toen revolutionaire kijk op de endodontie. Van een hocus-pocusgedoe met rare chemicaliën werd de kanaalbehandeling een frisse en efficiënte behandeling die in iedere tandartspraktijk kon worden uitgevoerd. Samen met Paul Wesselink ontwikkelde hij duidelijk lesmateriaal waarin de kanaalbehandeling stap voor stap werd ontdaan van haar mystiek. Dat lesmateriaal was tegelijkertijd de basis voor een zeer succesvolle serie nascholingscursussen. Het is in de tijd van internet moeilijk voor stellen, maar Hans en Paul hebben – met in de achterbak van hun auto honderden dia’s en kratten vol instrumenten en materialen – werkelijk tienduizenden kilometers afgelegd naar alle uithoeken van Nederland om ook reeds afgestudeerde tandartsen wegwijs te maken in de moderne endodontie. Het is mede aan deze inspanningen te danken dat alle tandheelkundige opleidingen in ons land vandaag de dag één gezamenlijke endodontische taal spreken.

Nascholing werd in die tijd steeds belangrijker en Hans was een voorvechter van kwalitatief goede bij- en nascholing. Die moest in zijn ogen wetenschappelijk verantwoord zijn, maar daarnaast ook zeker praktisch toepasbaar. Zo heeft hij als secretaris van het toenmalige Orgaan PAOT talloze cursussen helpen ontwikkelen. In zijn praktijk maakte Hans een start met wat we nu practice based research noemen. Hij was daarbij vooral geïnteresseerd in het optreden van pijn na de kanaalbehandeling. Hans enthousiasmeerde collega’s om mee te doen met zijn onderzoek en dat leverde een schat aan informatie op, die werd vastgelegd in een aantal veelgeciteerde artikelen. Zijn voortijdige dood (hij stierf op 45-jarige leeftijd aan leukemie) maakte dat het nooit tot een proefschrift kwam. Hans was medeoprichter van de NVvE en de allereerste secretaris van onze vereniging. Zijn eigen karakter heeft mede het karakter van de NVvE
bepaald: we zijn een spraakmakende, open en brutale vereniging. De NVvE is er trots op Hans Genet te herdenken met een naar hem genoemde lezing.